Inteligencja,
przebiegłość i rozum tych piesków są niemożliwe do opisania w paru
słowach. Spojrzenie jamnika jest bezkonkurencyjne !!! Słodycz, ciepło
i niewinność w każdym błysku oka - a w głowie już plan jak
wyprowadzić swojego "pana " w pole i zrobić dokładnie to na
co ma się ochotę. Jest on doskonałym "psim aktorem," nigdy
nas nie znudzi, gdyż jego mimika nie ma ograniczeń.
JAMNIK to
pies wrażliwy i uważny, może być agresywny, jeżeli wymaga tego
sytuacja. Potrafi w niezwykle skuteczny sposób być obrońcą. Ponieważ
to pies pracujący posiada on odwagę i niezależność, a to wymaga od
właściciela konsekwentnego postępowania z nim.
-
wasza szyja, głowa czy brzuch, to naprawdę doskonałe miejsce do odpoczynku dla jamnika - nie należy go przekładać w miejsce bardziej dogodne dla właściciela, bo to i tak nic nie da.
-
w nocy brak poduszki pod głową, brak kołdry, bo pies już smacznie śpi - tak ma być !!! trzeba było prędzej "walczyć" o miejsce we własnym łóżku - teraz śpij na tym kawałku, który Ci jamnik zostawił !!!
-
pamiętaj, że Twój pies posiada NIEPOWTARZALNĄ mimikę pyszczka. Nie próbuj sobie obiecywać, że już się nie nabierzesz na to słodkie spojrzenie - ależ oczywiście się nabierzesz - i tak będzie do końca życia twojego jamnika !!!
-
e "urocze" doły i jamy na Twoim pięknym, wypielęgnowanym trawniku w ogrodzie to oczywiście zamysł projektanta ogrodu - tak ma być ! - znajomi niech się nie dziwią, Twój jamnik ciężko na to pracował, aby sprostać wymaganiom "projektu"
-
ON umie nie tylko być stanowczy i konsekwentny, lecz potrafi "kłamać", "wyprowadzać" Was w pole i okręcić sobie właściciela wokół najmniejszego pazurka - robi to wszystko z wdziękiem i ujmującym spojrzeniem
-
zdarzy MU się niezależnie od wieku zrobić w domu i TO i OWO- trzeba sprzątnąć, umyć podłogę lub prać piękny wełniany dywan i nie robić "afery" z tego wydarzenia bo i tak nie ma to znaczenia. Jamnik wie, kiedy CO robi i DLACZEGO - widocznie zasłużyłeś!
-
Spróbuj nagle zmienić zwyczaj lub godzinę wychodzenia na spacer - kara jaka Cię spotka od Twojego ukochanego jamnika, przejdzie Twoje najśmielsze oczekiwania - spróbuj a zobaczysz!
-
są wrażliwe na wilgoć, chłód i przeciąg
-
nie powinny pokonywać zbyt często dużej liczby schodów
-
jamnik w starszym wieku ma nie tylko skłonności do tycia, ale również do złej przemiany materii, a także do niedowładu tylniej partii ciała
-
należy dbać, aby jamnik był szczupły. Ma on skłonności do tycia i łakomstwa - więc dbaj o NIEGO mądrze (brawo !!! dla Karusi i jej właścicieli - na zdjęciu)
-
samce tej rasy bardzo często są nadpobudliwi seksualnie. Potrafią kopulować nie tylko suczki i psy, ale również nogi naszych gości i nasze, oraz poduszki czy niektóre meble
-
należy uważać, aby dzieci nie brały na ręce jamnika, chyba że wiedzą w jaki sposób go podnosić (dotyczy to również innych ras)
Kupujcie te psy i bardzo je kochajcie, ONE zasługują na to. Pogódźcie
się z faktami, że to one narzucą styl życia i zasady jakimi będziecie
się kierować. Uznaj ich wybitną inteligencję i nie naginaj tego psa
do swoich oczekiwań.
"Podobno właściciele jamników dzielą się na takich, którzy pozwalają swoim psom spać w łóżku i takich, którzy się do tego nie przyznają. Cóż takiego mają w sobie te psy, że właściciele zupełnie tracą dla nich głowę? Otóż jamniki mają... charakter."
Jamnik
Wygląd
Jamnik krótkowłosy standardowy to niski (25-26 cm w kłębie), krótkonogi pies o masie do 9 kg, przy czym idealna waga ciała to 6,5-7 kg. Obwód jego klatki piersiowej może przekraczać 35 cm. Głowa jamnika jest silnie wydłużona, sucha, zwężająca się w kierunku kufy, o wyraźnych łukach nadoczodołowych i lekko wysklepionej czaszce. Czoło płaskie, stop prawie niewidoczny. Kufa długa i wąska, fafle suche i gładkie. Zgryz nożycowy lub cęgowy. Głowa noszona swobodnie i wysoko na dość długiej, umięśnionej szyi. Oczy wesołe, o przyjaznym wyrazie, umieszczone po bokach wąskiej głowy. Oczy są średniej wielkości, owalne, o barwie brunatnej po czarną. Uszy wysoko osadzone, średnio długie, miękkie, nie pofałdowane, przednia krawędź przylega do policzka. Tułów mocny, muskularny, o wysokim kłębie, długiej klatce piersiowej i wysuniętym mostku. Grzbiet długi i prosty, zad długi i szeroki. Brzuch umiarkowani podciągnięty. Kończyny krótkie, muskularne. Ogon niezbyt długi, gruby u nasady, wysoko osadzony, noszony niewiele powyżej linii grzbietu.
Szata i umaszczenie
Sierść krótka, gęsta, błyszcząca, pokrywająca dokładnie całe ciało, przylegająca do skóry. Dopuszczalne umaszczenie jamników krótkowłosych standardowych:
jednobarwne: czerwonorude, rude, rudożółte, żółte, w każdym przypadku dopuszczalne przesianie czernią, chociaż wyżej punktowane są barwy czyste
dwukolorowe: intensywnie czarne, brązowe, popielate lub białe, zawsze z rdzawobrązowymi lub żółtymi znaczeniami (podpalaniem) nad oczami, po obu stronach kufy i dolnej wargi, na piersi, po wewnętrznej i tylnej stronie kończyn, na łapach, dookoła odbytu i do 1/3 lub 1/2 długości ogona po jego spodniej stronie,
tygrysie: (marmurkowe) i pręgowane.
Charakter
Główną cechą charakteru jamnika jest prawdopodobnie jego upór. Jest to pies o silnej osobowości, nie znoszącej rozkazów, próśb i gróźb. Jamnik sam wie najlepiej, co należy zrobić i niezwykle ciężko jest wpłynąć na jego decyzję. Dlatego niełatwo jest go wyszkolić, chociaż jest bardzo inteligentny i pojętny. Jamnik ma silny instynkt myśliwski, na spacerach może próbować polować na gołębie lub koty, może też szukać zaczepki u innych psów. Nadaje się nawet do niezbyt dużych mieszkań, chociaż bywa hałaśliwy. Szczeniaki dość trudno nauczyć czystości. Jamnik mieszkający w domu z ogródkiem powinien mieć ograniczony dostęp do rabatek kwiatowych, gdyż może je doszczętnie przekopać. Warto pamiętać, że jamnik, pomimo niepozornego wzrostu, nie jest psem kanapowym i potrzebuje dużo ruchu. Jest dzielny, wytrzymały, lubi długie spacery. Dzięki odpowiedniej dawce ruchu nie grozi mu otyłość. Źle znosi samotność, a o swojego właściciela potrafi być zaskakująco zazdrosny. Dla dzieci jest wesołym kompanem, w stosunku do obcych bywa nieufny. Jamnik szczeka wyjątkowo głośno, ma basowy, donośny głos.
Pielęgnacja sierść, pazurki, spacery
Jamnik o sierści krótkiej jest zupełnie niekłopotliwy. Kąpiemy go tylko w miarę potrzeby (gdy skóra i włosy są zabrudzone cuchnącymi substancjami) i od czasu do czasu szczotkujemy za pomocą szczotki włosianej.
Oprócz utrzymania sierści w czystości, szczotkowanie usuwa martwe włosy i pobudza krążenie krwi. Po wyszczotkowaniu warto wygładzić włos irchową lub flanelową ściereczką.
Długowłosemu wystarczy raz w tygodniu dobre szczotkowanie. Czesanie należy rozpocząć od głowy psa a zakończyć na jego ogonie najlepiej po powrocie ze spaceru.
Natomiast jamnik szorstkowłosy jest pod tym względem najbardziej wymagający. Trzy razy do roku należy poddać go trymowaniu, z czym najlepiej poradzi sobie specjalista.
Od małego należy przyzwyczajać naszego pupila do wycierania go po spacerze w słotne dni, a zwłaszcza do wycierania łap.
Kąpiele w naturalnych zbiornikach wodnych są dla psa wskazane, jednak należy zadbać o jego późniejsze wysuszenie - najlepiej przez wybieganie.
Wszelkie zmiany w wyglądzie skóry i okrywy włosowej (zaczerwienienia, krosty, wyłysienia, świąd, wylizywanie) powinny budzić niepokój właściciela i skłonić do szybkiej wizyty u weterynarza.
Zbyt długie pazury mogą zdeformować palce psa oraz utrudniają poruszanie się. Ważna jest korekta długości pazurów. Należy to robić ostrożnie, odpowiednimi cążkami. Skracanie paznokci można rozpocząć już od 2-3 tygodnia życia szczeniaczka. Pamiętajmy, aby obcinać sam czubek pazurka - głębiej bowiem znajduje się rdzeń, którego naruszenie skutkować będzie krwawieniem.
Skracanie pazurów dotyczy przede wszystkim szczeniąt, które nie mają możliwości ścierania paznokcia oraz psów z niskim ciężarem ciała (lekkich). U dorosłych psów częste spacery połączone z kopaniem same powinny rozwiązać problem.
Po urodzeniu u szczeniąt należy sprawdzić ew. wystąpienie piątego, nadliczbowego pazura (tzw.'wilczy pazur'), który występuje po wewnętrznej stronie tylnej kończyny. W takim przypadku konieczne jest usunięcie go przez weterynarza już 2-3 dni po porodzie!
Spacery i naukę załatwiania potrzeb fizjologicznych u szczeniaka możemy rozpocząć po jego szczepieniu przeciwko nosówce i parvovirozie. Pamiętajmy, że ze względu na kościec jamnika, nie wolno używać w czasie spacerów szelek, a szczenięta należy po schodach znosić.
Spacery należy odbywać w stałych porach, minimum 3 razy dziennie (u psów młodych i w podeszłym wieku możliwie częściej), przed posiłkiem lub godzinę po (nie natychmiast 'po'!).
Zimą nie należy stosować żadnych wdzianek dla psa: tamują one dopływ powietrza i promieni słonecznych do skóry. W czasie mrozów najlepiej skrócić czas spaceru, a przy deszczach po powrocie natychmiast wytrzeć psa do sucha. W okresie zimy, kiedy nawierzchnia posypana jest solą, poduszki łap psa należy natłuszczać (np. olejem, wazeliną itp.).
Odchody naszych pupili stanowią nie tylko problem estetyczny, ale są także źródłem chorób odzwierzęcych jak toksokaroza (w świeżym kale znajdują się mniej niebezpieczne pasożyty - w początkowym stadium rozwoju - jako oocyty. Po kilku dniach wyschnięte kupy z dojrzałymi jajami psiej glisty pylą, są roznoszone przez wiatr...a my to wdychamy!!).
Sprzątanie psich odchodów spoczywa na właścicielu psa. Może nie należy to do przyjemności, ale nie jest ani uciążliwe, ani tym bardziej wstydliwe. Jest wyrazem dbałości zarówno o swojego pupila, jak i o zdrowie wszystkich mieszkańców aglomeracji (a zwłaszcza dzieci!). Zebrany do woreczka kał może być wrzucony do standardowego pojemnika na śmieci, gdyż według obecnie obowiązujących przepisów stanowi on odpad organiczny.
Tak więc - sprzątaj po swoim psie, albo się na niego nie decyduj! Pamiętaj: TWÓJ PIES - TWOJA KUPA!
Profilaktyka chorób uszu, oczu, zębów
Choroby uszu dręczą przede wszystkim psy o długich i mocno owłosionych uszach. Zapalenie ucha jest najczęstszym u nich schorzeniem. Przyczyną jest utrudnione wietrzenie uszu, gromadząca się w nich woskowina i brud. Niekiedy - ciało obce, które dostało się do przewodu, a którego usunięcie trzeba powierzyć specjaliście.
Obwisłe i przez cały czas znajdujące się tuż przy ziemi uszy jamnika wymagają regularnej kontroli – wystarczy zajrzeć do nich choćby podczas codziennych pieszczot.
Podstawą pielęgnacji jest okresowe czyszczenie uszu przy pomocy patyczków higienicznych oraz preparatów do czyszczenia uszu (np. Otex, Oticlar, płyn do uszu Dr Seidla). Długa sierść drażni otwór ucha, dlatego należy dokładnie ją usuwać.
Nie pozwalajmy też psu na wystawianie głowy przez okno w czasie jazdy samochodem.
W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów chorobowych (drapanie, potrząsanie głową, wyciek z ucha) należy skonsultować się z weterynarzem, pamiętając, że wczesne wprowadzenie leczenia znacznie skraca chorobę. PAMIĘTAJ: Im dłużej trwa choroba, tym dłużej trwa leczenie.
Oczy jamnika powinniśmy przeglądać codziennie pod kątem łzawienia czy ropienia. W razie zmian w wyglądzie oczu, należy je przemywać esencją herbacianą, 2% roztworem kwasu bornego lub płynem pielęgnacyjnym. Dłuższe łzawienie lub wyciek ropny powinien nas skłonić do wizyty u weterynarza.
Zdrowe zęby mają kolor mlecznobiały, a w wydychanym powietrzu nie stwierdza się przykrych zapachów.
Na jamniczych zębach często odkłada się kamień, który powinien być systematyczne usuwany, ponieważ prowadzi do chorób przyzębia. Z ich powstawaniem wiąże się obecność osadu nazębnego zawierającego związki mineralne na których rozwijają się miliony kolonii bakteryjnych. Zęby początkowo przybierają kolor ciemnożółty (płytka nazębna), a następnie brązowo-czarny (kamień nazębny) połączony z nieprzyjemnym zapachem z pyska.
Szybkość i częstotliwość powstawania osadów zależy od cech indywidualnych każdego osobnika. W profilaktyce pomagają: utrzymanie przerw między posiłkami, podsuwanie psu sucharów, dużych kości, chrząstek czy surowej marchwi.
Pielęgnacji zębów możemy dokonywać też mechanicznie, przecierając je szmatką lub szczoteczką z naniesionym roztworem wody utlenionej lub soku z cytryny. Pojawiły się też specjalne szczoteczki i pasty do mycia zębów dla psów.
Kamień nazębny należy usunąć przy pomocy ultradźwięków, ponieważ z biegiem czasu ma on tendencję do narastania w kierunku korzenia zębów, uszkadzając przy tym aparat więzadłowy zęba i/lub powodując ropień wierzchołka zęba. Oba schorzenia kończą się dla czworonożnego pacjenta wyrwaniem zęba/zębów, co stanowi dla zwierzęcia dodatkowy ból, cierpienie oraz późniejsze trudności w prawidłowym nagryzaniu kęsów pokarmowych.
Żywienie
Niczym odkrywczym jest stwierdzenie, że zdrowie i dobra kondycja jamnika, podobnie jak każdego psa, zależą od jego prawidłowego żywienia.
Pomimo udomowienia psów, pozostały one zwierzętami mięsożernymi, o czym świadczy ich uzębienie i układ trawienny. Jamniki wymagają niedużej ilości pokarmu, jednak musi być on treściwy i łatwostrawny.
Stale świeża woda, w nieograniczonej ilości jest podstawą zdrowego żywienia psa. Nie można określić stałego zapotrzebowania psa na wodę, zmienia się ono zależnie od warunków zewnętrznych: inne jest w lecie, inne zimą.
Zawartość wody w jedzeniu także ma kolosalne znaczenie. Pies jedzący karmę suchą musi oczywiście pić więcej wody niż pies otrzymujący pokarm wilgotny. Woda do picia dla psa powinna mieć temperaturę pokojową i musi być zmieniana przynajmniej raz dziennie.
Posiłki przygotowywane samodzielnie
Większość właścicieli uważa, że zwierzęta mięsożerne powinno się karmić tylko i wyłącznie samym mięsem, co nie jest prawdą. Podstawą pokarmu jamnika powinno być mięso zawierające dużo białka (2dag/kg masy ciała/dobę) podane jamnikowi w postaci surowej lub sparzonej, a w ostateczności gotowanej. Szczeniętom można podawać skrawki mięsa już w 3 tygodniu życia.
Najwartościowsze z mięs to: wołowina, konina, chuda baranina i cielęcina. Najlepiej psom podawać mięso z chrząstkami, ścięgnami i niewielkimi ilościami tłuszczu. Zapewnić należy także surowe, duże kości (cielęce) z chrząstkami do gryzienia przez psa.
Dodatkowo należy karmić go składnikami zawierającymi dużo węglowodanów, tłuszczów, soli mineralnych, witamin i wody. Proporcje pomiędzy mięsem a innymi składnikami winny rozłożyć się jak 2 do 1.
Oprócz mięsa, źródłem białka i fosforu są też ryby morskie, których nie powinno zabraknąć w jadłospisie jamnika. Można mielić mięso rybie z ośćmi a np. wędzone ryby podawać wraz z twarogiem.
Ważnym składnikiem diety jamnika są tłuszcze. Najzdrowszym z nich jest łój koński, a spośród tłuszczów pochodzenia roślinnego - olej słonecznikowy i sojowy.
Psom można podawać również gotowane jajka, jako źródło soli mineralnych - zwłaszcza żółtko, które powinny otrzymywać już szczeniaki. Sole mineralne zawiera jogurt, kefir, także mleko - jednak należy uważać aby go nie 'przedawkować'.
Jamnikowi nie powinno się bronić witamin, które zawarte są w jarzynach i owocach: marchwi, burakach, jabłkach, sałacie, szpinaku, szczypiorku. Nie powinniśmy natomiast dodawać do posiłków nie tolerowanych przez żołądek jamnika: warzyw strączkowych i ziemniaków.
Psy chętnie konsumują rzeczy mączne: kluski, makaron, kaszę gryczaną(jęczmienna - w większych ilościach może powodować egzemę!), płatki owsiane, ryż.
Jedzenie (zawsze świeże!) powinniśmy podawać dwukrotnie w ciągu dnia (w niewielkich ilościach, gdyż jamniki mają tendencje do otyłości), z zachowaniem podstawowych zasad higieny. Nie należy dokarmiać psa między posiłkami z uwagi na ryzyko "żebrania" oraz jego nadwagi.
Raz w tygodniu u dorosłego psa możemy zastosować całkowitą lub częściową głodówkę. Nie oznacza to całkowitego braku pożywienia, ale reżim karmienia jamnika chudym serem czy suchym pokarmem. Nie zapominajmy przy tym o konieczności dostępu wody do picia!
Gotowa karma
Psie konserwy to mieszanina mięsa, podrobów, produktów ubocznych przemysłu spożywczego, zboża, ryżu, pszenicy, kukurydzy. Zawierają wszystkie niezbędne składniki, witaminy, mikroelementy w odpowiedniej proporcji. Konserwy przechowywane w lodówce trzeba przed podaniem doprowadzić do temperatury pokojowej - za zimny pokarm może wywołać wymioty lub biegunkę.
Karma sucha ma podobny skład co konserwa, różnica polega na zawartości wody 10-25%.
PAMIĘTAJ! Gotowa karma (zarówno sucha jak i w puszkach) powinna być tylko dobrej jakości! Przy zakupie należy zwrócić uwagę na datę produkcji.
Czego unikać w diecie jamników?
Dieta jamnika powinna być wolna od składników, których nie toleruje żołądek psa. Chodzi tu o kości z dziczyzny czy drobiu, ościstych ryb, które łamiąc się na ostre kawałki mogą uszkodzić przewód pokarmowy.
Należy unikać podawania mięs niewiadomego pochodzenia, surowego drobiu, mięsa wieprzowego (wirusy wywołujące b.trudną do leczenia chorobę Aujeszky), tłustej baraniny.
Nie karmimy naszego pupila mieloną karmą mięsną - z supermarketów; pochodzącą z odpadów z rzeźni.
Przeciwskazana jest sucha karma przypadkowo kupowana w supermarketach(warto zapoznać się ze składem - o ile jest na opakowaniu...).
Wykluczamy wywary mięsno-kostne i żółte sery.
Konserwanty zawarte w gotowych wędlinach są równocześnie przeciwskazaniem do podawania ich psom.
Zdecydowanie należy unikać wszelkiego rodzaju potraw słonych i pikantnych, przypraw, które chętnie sypiemy do własnych dań. Nie podajemy potraw wzdymających: cebuli, czosnku, grochu, fasoli; nietłuczonych ziemniaków, ograniczamy kaszę typu pęczak. Z tego powodu nie podajemy jamnikom resztek "z pańskiego stołu".
Pamiętać należy o odmowie podawania psu słodyczy,zwłaszcza czekolady i wyrobów czekoladopodobnych. Łakocie zastąpić możemy miodem dodawanym do potraw.
Choroba kręgosłupa
Objawy
- ból
- niemożność ruchu
- zgarbiony grzbiet
- niechęć do dotyku
- trudności w poruszaniu się
- niepokój
- piszczenie podczas chodzenia
- największy ból podczas podnoszenia za klatkę piersiową i brzuch
- niedowład
- potykanie się i ślizganie
- "chód foki"
- nietrzymanie czynności fizjologicznych
Leczenie
- podawanie środków przeciwbólowych
- podawanie witamin z grupy B
- lekkostrawna dieta
- jeżeli nerki są nieuszkodzone można naświetlać promieniami na podczerwień
- preparaty ze strychniną
- nacieranie tylnych partii ciała spirytusem kamforowym
- szczotkowanie sparaliżowanych części ciała w celu pobudzenia nerwów
- zginanie i rozprostowywanie kończyn
- bandażowanie tylnych łapek lub zakładanie skórzanych ochraniaczy, aby nie zginać niepotrzebnie sparaliżowanych łap
NIGDY NIE WIECIE NA PEWNO, CZY WASZ JAMNIK JEST RZECZYWIŚCIE CHORY. NAWET, GDY DOSTRZEŻECIE OBJAWY WYPISANE POWYŻEJ, NIE LECZCIE GO BEZ PEWNOŚCI, CZY NA PEWNO PIES ZACHOROWAŁ. WCZEŚNIEJ IDŹCIE Z NIM DO WETERYNARZA!
Zdrowie
Jamnik krótkowłosy standardowy dożywa wieku około 14 lat. Niestety, ma skłonność do groźnej choroby - niedowładu tylnej części ciała. Schorzenie to miewa różne stopnie nasilenia, czasem dotyka jedynie jednej kończyny, a w niektórych przypadkach porażona zostaje cała tylna część ciała zwierzaka. Skłonność do paraliżu ma około 62% jamników, na porażenie zapada jednak około 47%. Choroba jest nieuleczalna.
