Spacerek w Saskim:)Minio uwielbia swoją piłeczkę i coraz częściej męczy mnie abym mu ją rzucała.Jak tylko wejdziemy do paku to kieruje się w stronę polanki i wypatruje kiedy wyciągnę piłeczkę.Porzucałam mu piłeczkę tak jak chciał ale z czasem już miałam dość.Ileż można biegać za ta piłkę ? :). Muszę przyznać że bardzo ładnie ją aportował,na medal za każdym razem :) )aż się zaczęłam bać czy starczy mi treserek w kieszeni:) .Do zabawy przyłączył się Peper- czyli młody dobermanek.Już tak namolnie nie oszczekuje Minia :)Minio też zachowuje się tak jakby już przywykł  do jego głośnego szczekania.Nawet pozwalał mu na zabieranie sobie piłeczki i bawienie się nią.Peper więc korzystał z tego przyzwolenia i radośnie brykał z Miniową piłeczką.Dobrze by było  gdyby Peper jak dorośnie miał spokojne usposobienie do Minia.Wolałabym nie patrzeć jak doberman gryzie moją parówkę.Gdy już Miniowi znudziło się bieganie za piłką opuściliśmy kolegę i polankę.Poszliśmy po prostu pospacerować i pozwiedzać.