Mało brakowało a wróciłabym do domu z parku bez psa.Miniek na wieczornym spacerku wypuścił się gdzieś sam,nie wiem za czym ,nie wiem gdzie,ale jak wystrzelił to tylko kurz po nim widziałam.Wołałam i wołałam a tu cisza.Klaskałam i wołałam i tak chyba z pięć minut.Już miałam płaczki w oczach a gdy usłyszałam pisk opon gdzieś tam na ulicy wystraszyłam się nie na żarty.Naprawdę miałam już czarne myśli...Była godzina 20-ta a już było tak ciemno że ledwo co było widać.Od razu pomyślałam że On nie ma przecież założonej obroży z medalikiem i nikt kto go znajdzie do mnie nie zadzwoni <chlip> Nabawiłam się kołatania serca,dobrze że była ze mną Pani z Deisy pomogła mi szukać.Nagle Miniek podbiega do mnie od tyłu,zupełnie nie wiem jakim cudem.Zadowolony z siebie jak gdyby nigdy nic.Byłam prze szczęśliwa jak go zobaczyłam.O nieee kochany,już koniec wolności gdy jest tak ciemno!Muszę zmienić czas wychodzenia do parku na dłuższy spacer i gdy się robi ciemno go już nie spuszczać.Oczywiście parówka dostała ochrzan i klapsa w dupsko choć pewnie i tak nic z tego nie wyniesie.Byłam na niego wkurzona a zarazem szczęśliwa że jest.Jesuuu drogi ,nie spałabym chyba całą noc gdyby trzeba było i przeczesywała cały park po kawałeczku,byle by się znalazł.Oby już nigdy mnie to nie spotkało......Muszę w końcu kupić ten świetlik,wtedy chociaż będę widziała jak się porusza.

Niedawno zakupiłam na Allegro adresówkę ,nie muszę tłumaczyć do czego ona służy.Mamy też medalik z chipowania:) Dziś gdy zwiał nie miał założonej tej obroży ,więc nie wiem co by z nim było.